اگه سطله آبو بریزه....

دانشمندان عینک جدیدی اختراع کرده اند که به شما کمک می کند به یاد بیاورید کلید خانه یا سوئیچ ماشین خود را کجا گذاشته اید. این دوربین تمام کارها و اتفاقاتی را که کاربر می بیند ضبط می کند و همچنین می تواند اشیا را شناسایی کند.
به این ترتیب شما می توانید به دوربین بگویید که دنبال چه چیزی می گردید و سیستم به شما نشان خواهد داد که کجا و چه هنگام آخرین بار شی ء گم شده را دیده اید.
به زعم برخی کارشناسان، «یاسو کنییوشی»، مخترع این عینک و تیم تحقیقاتی وی در دانشکده علوم و فناوری اطلاعات دانشگاه توکیو با این اختراع موفق به خلق پیشرفته ترین نرم افزار شناسایی اشیا شدند.
محققان می گویند در آینده این عینک ها حتی هوشمندتر هم خواهند شد به طوری که می توانند اشیایی را شناسایی کنند که حتی صاحب آنها نیز آنها را تشخیص نمی دهد.
نوع آزمایشی این دوربین برای استفاده روزمره بسیار بزرگ است اما استاد «کنییوشی» و دستیارانش در تلاش برای ساخت نوع مینیاتوری و کوچک این عینک هوشمند هستند.

اغلب اوقات در فصول بارانی سال نمی توان بارش را پیش بینی کرد و اگر این پیش بینی نیز درست صورت بگیرد در بسیاری از مواقع همراه داشتن چتر را فراموش می کنیم و زیر باران های ناگهانی خیس می شویم...

اغلب اوقات در فصول بارانی سال نمی توان بارش را پیش بینی کرد و اگر این پیش بینی نیز درست صورت بگیرد در بسیاری از مواقع همراه داشتن چتر را فراموش می کنیم و زیر باران های ناگهانی خیس می شویم.
مبتکر روسی طرحی ارائه کرده است که بر اساس آن دیگر نیازی به پیش بینی آب و هوا و یا همراه بردن چتر نیست. میخائیل بلیاوف "لامپ چتری" ساخته است که در واقع تیرچراغ برقی است که چتر حساس به باران دارد.
این لامپ چتر، یک تیرچراغ برق معمولی و استاندارد مجهز به یک چتر است. درون این تیر، یک موتور برق قرار گرفته که در صورت نیاز چتر را باز و بسته می کند. حسگرها در صورت بارش باران، چتر را باز و برای عابران پیاده سرپناهی در باران ایجاد می کنند.
علاوه بر حسگرهای باران، یک حسگر چرخش 360 درجه بر روی لامپ فایبرگلاس قرار داده شده تا مشخص کند آیا کسی در باران از این لامپ چتر استفاده می کند یا خیر. درصورتی که هنگام باران کسی از این چتر استفاده نکند، پس از سه دقیقه چتر خود به خود بسته می شود.
وی که ایده خود را از خیس شدن مردم در زیر باران گرفته است، افزود: افرادی را در خیابانها می بینیم که سعی می کنند در سایه یک تیرچراغ برق از باران در امان بمانند.قطر این چتر 2/2 متر و فاصله آن تا زمین دو متر است و فضای کافی زیر آن برای در امان ماندن چندین نفر از باران وجود دارد. اگرچه این مبتکر هنوز قصدی برای تولید انبوه لامپ – چتر خود ندارد اما می گوید این طرح امکان استفاده در خیابانهای پرتردد شهر را دارد.

دانشمندان دانشگاه ایلینویز به روش جدیدی برای تولید آب دست یافتند. دانشمندان با این روش جدید نه تنها می‌توانند از مواد خام غیرمحتمل مانند الکل ، آب تولید کنند بلکه با روش مزبور می‌توان کاتالیزورهای بهتر و پیلهای سوختی ارزان قیمت تر تولید کرد.
به گزارش ایسنا ، زاخاریا هیدن، دانشجوی دکتری و محقق اصلی پروژه که مقاله‌اش در این خصوص برای چاپ در مجله انجمن شیمی آمریکا پذیرفته شده درباره روش ابداعی‌اش اظهار کرد: ما دریافته‌ایم که هیبریدهای فلزی غیر متعارف را می‌توان برای یک پروسه شیمیایی موسوم به «کاهش اکسیژن» مورد استفاده قرار داد که بخش اساسی در پروسه تولید آب است.
در این روش روی فعالیت اکسیداسیون کاتالیزورهای هیدروژن دهنده انتقالی ایریدیمی در یک حلال همگن و غیرآبی، تمرکز شده است.
این محققان دریافتند که ترکیب ایریدیم هم روی اکسیداسیون الکل‌ها و هم روی کاهش اکسیژن تاثیر می گذارد.
به گفته دانشمندان، بیشتر ترکیبات یا با هیدروژن و یا با اکسیژن واکنش می‌دهند در حالی که این ترکیب می‌تواند با هر دوی مولکول‌ها واکنش داشته باشد.
به این ترتیب این کاتالیزورهای جدید در نهایت به تولید پیل‌های سوختی هیدروژنی کارآمدتر و با هزینه کمتر صنعتی منجر می‌شود.

زندان بدون دیوار

بعد از جنگ آمریکا با کره، ژنرال ویلیام مایر که بعدها به سمت روانکاو ارشد ارتش آمریکا منصوب شد، یکی از پیچیده‌ترین موارد تاریخ جنگ در جهان را مورد مطالعه قرار می‌داد.حدود 1000 نفر از نظامیان آمریکایی در کره، در اردوگاهی زندانی شده بودند که از استانداردهای بین‌المللی برخوردار بود. زندان با تعریف متعارف تقریباً محصور نبود. آب و غذا و امکانات به وفور یافت می‌شد. از هیچیک از تکنیک‌های متداول شکنجه استفاده نمی‌شد، اما بیشترین آمار مرگ زندانیان در این اردوگاه گزارش شده بود. زندانیان به مرگ طبیعی می‌مردند. امکانات فرار وجود داشت اما فرار نمی‌کردند. بسیاری از آنها شب می‌خوابیدند و صبح دیگر بیدار نمی‌شدند. آنهایی که مانده بودند احترام درجات نظامی را میان خود رعایت نمی‌کردند و عموماً با زندانبانان خود طرح دوستی می‌ریختند.
دلیل این رویداد سال‌ها مورد مطالعه قرار گرفت و ویلیام مایر نتیجه تحقیقات خود را به این شرح ارائه کرد:

«در این اردوگاه، فقط نامه‌هایی که حاوی خبرهای بد بودند به دست زندانیان می‌رسید. نامه‌های مثبت و امیدبخش تحویل نمی‌شد.
هر روز از زندانیان می‌خواستند در مقابل جمع، خاطره یکی از مواردی را که به دوستان خود خیانت کرده‌اند، یا می‌توانستند خدمتی بکنند و نکرده‌اند تعریف کنند.
هر کس که جاسوسی سایر زندانیان را می‌کرد سیگار جایزه می‌گرفت. اما کسی که در موردش جاسوسی شده بود هیچ نوع تنبیهی نمی‌شد. همه به جاسوسی برای دریافت جایزه (که خطری هم برای دوستانشان نداشت) عادت کرده بودند.»

تحقیقات نشان داد که این سه تکنیک در کنار هم، سربازان را به نقطه مرگ رسانده است:

1-با دریافت خبرهای منتخب (فقط منفی) امید از بین می‌رفت.

2-با جاسوسی، عزت نفس زندانیان تخریب می‌شد و خود را انسانی پست می‌یافتند.

3-با تعریف خیانت‌ها، اعتبار آنها نزد همگروهی‌ها از بین می‌رفت.

و این هر سه برای پایان یافتن انگیزه زندگی، و مرگ‌های خاموش کافی بود.
این سبک شکنجه، شکنجه خاموش نامیده می‌شود.

ما چقدر در زندگی، اطرافیان خود را به صورت خاموش شکنجه کرده‌ایم؟

محققان ژاپنی موفق به ساخت رشته سیمی شدند که می‌توان یکصد برابر رشته‌ سیم‌های مسی معمولی جریان از آن عبور داد.

قانون مور یکی از دغدغه‌های تولیدکنندگان صنعت نیمه‌هادی است، مدت‌هاست که محققان به دنبال کوچک‌سازی قطعات الکترونیکی هستند، یکی از راهبردها برای رسیدن به این هدف الکترونیک تک مولکولی است. حافظه‌های مولکولی نیز ابزاری دیگر برای رسیدن به این هدف هستند.

ادوات الکترونیکی هر روز کوچک‌تر شده و عملکرد آنها افزایش می‌یابد که این مستلزم عبور دانسیته جریان بیشتر از این ادوات است، در واقع رشته‌های طلا و مس جریان بیشتری را از خود عبور می‌دهند. اما این سیم‌ها نیز محدودیتی برای عبور جریان دارند، بنابراین باید سیم‌های رسانایی با قابلیت عبور بیشتر جریان الکتریسته تولید کرد.

در این راستا محققان مرکز تحقیقات نانولوله‌کربنی در ژاپن به فکر استفاده از نانولوله کربنی برای این کار افتادند. این گروه با افزودن نانولوله کربنی به مس موفق به تولید کامپوزیت رسانایی شدند که هم هدایت الکتریکی بالاتری نسبت به مس داشته و هم ظرفیت عبور جریان بیشتری را دارد. این دستاورد برای تولید ادوات الکترونیکی سریع‌تر و کوچک‌تر بسیار مناسب است.

سیم‌های مسی باید پیوند بین اتمی بسیار قوی داشته باشند، اما در این نانوکامپوزیت جدید پیوندهای ضعیف می‌تواند منشاء الکترون‌های آزاد شوند. بنابراین با بهره‌گیری از مزایای مس و نانولوله‌کربنی در یک نانوکامپوزیت ماده‌ای رسانا و مستحکم برای عبور جریان با دانسیته بالاتر ساخته می‌شود.

محققان نشان دادند که این سیم جدید می‌تواند یکصد برابر بیشتر از رشته‌ سیم‌های معمولی جریان الکتریسیته را از خود عبور دهد. دلیل بهبود ظرفیت عبور جریان در این نانوکامپوزیت، تقویت ساختاری آن است. در واقع نانولوله‌های کربنی موجب ممانعت از حرکت اتم‌ها در حین عبور الکترون می‌شود؛ پدیده‌ای که به مهاجرت در اثر جریان (electromigration) موسوم است. نکته مهمتر در این است که ایجاد این خاصیت فیزیک به قیمت قربانی شدن هدایت الکتریکی نانوکامپوزیت تمام نشده است، بلکه هدایت الکتریکی آن کاملا مشابه مس خالص است.

برای تولید این نانوکامپوزیت، محققان از روش رایج پراکندگی یونی مس- نانولوله استفاده نکردند، بلکه مس را به روش الکتروشیمیایی روی زیرلایه‌ای حاوی نانولوله‌های کربنی نشست دادند. محصول بدست آمده یک رشته سیم است که در آن نانولوله‌کربنی روی مس چند بلوری حاوی مرزهای دانه متعدد را گرفته است.